Για την αυτοκτονία του πατέρα της, η οποία «τη βασανίζει ακόμα», μίλησε η Ελένη Καστάνη.
«Έψαχνα να το εξηγήσω, γιατί στα μάτια ενός παιδιού φαίνεται ανεξήγητο. Σε εμάς δεν υπήρχε ένας μέθυσος πατέρας ή που έπαιζε ζάρια ή που τσακώνεται με τη γυναίκα του. Έπρεπε να δω τη ζωή αλλιώς. Πώς γίνεται να έχεις μία τόσο φυσιολογική ζωή και ξαφνικά να μην είσαι καλά; Μέχρι που είχα πάει λύκειο, τα είχα εξηγήσει στο μυαλό μου. Είχα αντιδράσει πιο έντονα κι από τη μητέρα μου κι από την αδερφή μου. Εμένα καθόρισε τόσο πολύ», είπε αρχικά η γνωστή ηθοποιός, μιλώντας στο «Στούντιο 4».
«Όταν βγήκα και το είπα για πρώτη φορά, ανέφερα πως το έχω ζήσει από μικρή το τι θα πει κατάθλιψη και έχω αυτήν την πληγή. Κατάλαβα ότι ο πατέρας μου είχε αυτό το πράγμα… Τότε δεν ονοματίζονταν αυτά, δεν έλεγαν για κατάθλιψη. Σε έλεγαν τρελό», συνέχισε.
«Δεν είμαι ψυχολόγος ή ψυχίατρος, αλλά θεωρώ ότι να θέσει κάποιος τέλος στη ζωή του είναι η απόλυτη δύναμη και αδυναμία. Από τη μία, το θαυμάζω που μπορεί να το κάνει αυτό κι από την άλλη, τον ψέγω τον άνθρωπο που το κάνει, γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Πρέπει να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε. Ήμουν το τελευταίο πρόσωπο που ήρθε σε επαφή με τον πατέρα μου κι αυτό με τρώει: το αν μπορούσα να κάνω κάτι, για να το αποτρέψω», συγκλονίζει η Ελένη Καστάνη.
